Nekada davno, jedini način da se dođe do gradića Vitijer na jugozapadu Aljaske bio je čamcem ili vozom kada su vremenski uslovi dozvoljavali.
No, kada je železnički tunel iz Drugog svetskog rata rekonstruiran, stanovnici i posetioci ovog neobičnog mesta na krajnjem severu SAD mogli su do njega da stignu i kolima, piše Punkufer.
Gostima klaustrofobična, a stanovnicima oslobađajuća vožnja tunelom itekako je olakšala život u Vitijeru. Oni koji žele da prođu kroz ovaj tunel, moraju dobro da isplaniraju put jer se smer prolaska naizmjenično menja svakih sat vremena, a ko poželi da se vrati u grad nakon 22:30, neće imati sreće.
Ljudi koji spavaju u automobilima nedaleko od tunela jer su propustili zadnji prolaz uobičajen su prizor u ovom kraju.
Zarobljenici Vitijera
Kada je izbila pandemija, stanovnici su se našli u još većoj izolaciji jer su u grad smeli da uđu samo oni, njihovi članovi porodice i zaposleni u kompanijam koje posluju u Vitijeru.
Ovaj neobični grad od ostatka sveta odvajaju i nemilosrdne padavine. Godišnje u proseku napada 6,7 metara snega. No, kada napada sneg, stanari ne moraju da napuste zgradu u kojoj žive. Zbog svega toga ne čudi što mnogi stanovnici imaju i majice s natpisom „zarobljenik Vitijera“.
Jedna betonska grdosija iz doba hladnog rata dom je stanovima, bolnici, gradskoj upravi i školi. Zgrada „Begich Towers Incorporated“ s 14 spratova i 196 stanova, u ovim krajevima poznata jednostavno kao BTI, u snegovitom predelu Vitijera čini se poput fatamorgane.
Izgrađen da preživi granatiranje, BTI svake godine šamara šest meseci kiše, nakon čega sledi šest meseci snega i vetra koji duva brzinom od 130 kilometara na čas.
Špic u liftu
Iznutra se BTI čini poput bilo kojeg masivnog stambenog kompleksa u velikom gradu. No, ako izađete napolje i prošetate se, nećete naći puno mesta na koja možete da odete.
Putovanje na posao u vreme špice u Vitijera znači zaustavljanje liftom na svakom spratu. S druge strane, čak i kada je hladno, zaposleni mogu na posao u sandalama.
Pre dolaska na radno mesto, roditelji se spuste u podrum kako bi kroz prolaz nalik bunkeru odveli decu u školu. U kompleksu se mogu naći i prodavnice, restorani, pošta, knjižara, pa čak i crkva.